ஒரு நுரையீரல் சுவாசம் கேட்கிறது.

நிறுத்துங்கள்.

என்
நெஞ்சக்கூட்டுக்குள்
நிகோடின் நிறைப்பதை
நிறுத்திவிடுங்கள்.

டீசல் புகைக்கிடையிலும்
புழுதிக் காற்றுக்கிடையிலும்
பிராணவாயுவைப் பிரித்தெடுப்பதிலேயே
என்
பிராணன் போய்விடுகிறது.

சுத்தமான காற்று
எனக்குள் சுரம் மீட்டி
என்னை நடனமாடவைத்த நாட்கள்
நின்றுபோய்
வருடங்களுக்கே வயதாகிவிட்டது.

இந்த நெரிசல் யுகத்தில்
கலப்படம் இல்லாமல்
காற்றும் காதலும்
கிடைப்பதேயில்லை !!

ஓளிச்சேர்க்கை செய்ய முடியாதபடி
அசோகர் நட்ட மரங்களுக்கு
இன்று
முதுமக்கள் தாழியின் வயசு.

வாடவே கூடாதென்று
வேர்கள் இல்லாத
ஆலைப் பூக்கள் மட்டுமே
இன்று
வாசல் தோறும் ஒட்டிநிற்கின்றன.

கிராமத்து ஜன்னல்களிலும்
கானகக் கதவுகளிலும்
மட்டும் தான் இன்னும்
காற்றுக்கு வாசமிருக்கிறது.

நகரங்களில்
கணிப்பொறியும் கருத்துக்கணிப்புகளும்
தேடிய மக்கள்
பிராணவாயு தேடாததில்
ஆச்சரியப் படுகிறேன்.

இதற்கிடையில் ஏன்
புகையிலைப் புகையையும்
எனக்குள்
புகுத்துகிறீர்கள் ?

சுகாதாரத்தின் மாளிகையாய் இருக்க
ஆசைப்பட்டேன்
என்னை
வியாதிகளின்
விற்பனை நிலையமாக்கி விடுகிறீர்கள்.

சோகம் கொன்றாலும்
என்னைக் கொளுத்துகிறீர்கள்
மகிழ்ச்சி வென்றாலும்
என்னைக் கொளுத்துகிறீர்கள்.

இப்போதெல்லாம்
எனக்கு பூமி பழகுவதற்கு முன்னே
புகை பழகிவிடுகிறது.

பள்ளிக் கூடங்கள்
புகைக்குள்ளும்
பல்கலைக் கழகங்கள்
பெத்தடினுக்குள்ளும் தான்
படுத்துக் கிடக்கின்றன.

அரசியல் சண்டையிட்டு
கோடிகளைக் கொளுத்தி விட்டு
தெருக்களைச் சலவை செய்து
காற்றை மட்டும்
கருப்பாக்கி விடுகிறீர்கள்.

புரிந்துகொள்ளுங்கள்.

உங்களுக்கு தேவைகள்
ஆயிரம் இருக்கலாம்.
எனக்குத் தேவை உயிர்வளி மட்டும் தான்.
உங்களுக்கு ஒருவேளை
வானவில் தேவைப்படலாம்
எனக்குத் தேவை
புகை படராத சுவர்கள் மட்டும் தான்.

மூச்சுத்திணறும் காற்றுக்கு
சுருக்குக் கயிறு நெய்வதை விட
கலங்கல் காற்றைக் கொஞ்சம்
சலவை செய்யுங்கள்.

இல்லையேல் நாளை
ரோஜாக்கள்
மலர் விளைவதை நிறுத்திவிட்டு
மலர் வளையங்கள் விளைவிக்கத்துவங்கும் !!!