கவிதை : புத்தகம் இல்லாப் பொழுதுகள்

புத்தகம் ஒன்று
கைகளில் இல்லாத மாலைகள்
கைகளே இல்லாதவனிடம்
கிடைத்த
வீணைகள் போல
வீணாய் கழியும்.

எழுத்துக்களை
இழுத்துத் தின்று சாயும்
பொழுதுகளில்,
வயிற்றுப் பசி
வாய்தா அனுப்புவதில்லை.

என்னைத் தொலைக்க
நானே முயலும் போதும்,
என்னைக் கண்டெடுக்க
நானே முனையும் போதும்
புத்தகங்கள் மட்டுமே
கண் முன் வருகின்றன.

வார்த்தைகளில் விழுந்து
பக்கங்களில் புதைபட்டு
கவிதைகளில் கரைந்து
பின்
வெளிவரும்போது விடிந்திருக்கும்,
வானமும், மனமும்.

புத்தகங்களில்லா அறைகள்
காற்றைக் கட்டிவைத்த
கல்லறைகள் தான்.
இல்லையேல்
சிறகுகளை வெட்டிவைத்த
சிறைகள் தான்.

புத்தகங்கள் இல்லையேல்
என்னால்
சுவாசிக்க முடியாதென்று
சிந்தித்த காலங்களும் உண்டு.

ஆனால்,
இப்போதெல்லாம் மாறிவிட்டன.

நான்
கடைசியாய் வாசித்த
பத்திரிகை,
என்
கல்யாணப் பத்திரிகையென்று
நினைவு.