கவிதை : கலாசாரப் பிழைகள்

அடுத்த தலைமுறையின்
சாயங்காலம்
எப்படி இருக்குமோ ?
நினைக்க முடியவில்லை.

மணிக்கட்டுகளில்
சின்னதாய் ஒரு கணிப்பொறி
ஒட்டியிருக்கலாம்.

வாகனங்கள் எல்லாம்
வானத்தில்
அடுக்கடுக்காய்
அலைந்து திரியலாம்.

மூச்சுக் குழாய்க்கு
ஆக்சிஜன் வேண்டுமென்று
மூன்று மாதம் முன்பே
மனுக்கொடுக்க வேண்டிவரலாம்.

தாகத்தின் தேவைக்கு
காற்றைப் பிழிந்து
கலத்திலோ நிலத்திலோ
தண்ணீர் பிடிக்கலாம்.

அறிவியலுக்கு
அப்பால் சென்று,
அறிவியலோடு கதை பேசலாம்.

முன்பெல்லாம்
இணையத்துக்கு
தொலைபேசி இணைப்பு வேண்டுமாம் !
தொலைபேசியை நோக்கி
நாம் தான் போக வேண்டுமாம்,
என்றெல்லாம்
குழந்தைகள் வியக்கலாம்.

ஏதேனும்
தமிழார்வக் குழந்தைகள்,
அதென்னப்பா தண்ணீர்ப் பாசனம்
என்று
தந்தையிடம் வினவலாம்.

ஒரு வரியில்
ஒரு எழுத்தென்று,
கவிதை வடிவங்கள்
நீள்கோடாய் வழியலாம்.

நல்ல வேளை,
அறிவியல் யுகத்தில்
பிறந்திருக்கிறோம் நாமென்று
பதின் வயதுப் பெற்றோர்
பெருமையாய் பேசலாம்.

நல்ல வேளை,
மிச்சம் மீதிக் கலாச்சாரம்
கரைந்து போகும் முன் பிறந்தேனென்று
செத்துபோன
ஏதோ ஒரு தாத்தாவின் டைரி எழுத்தை
எங்கேனும் ஒரு கணினி
ஒளி விரித்துப் படிக்கலாம்.