கவிதை : கனவுகளின் கூடாரம்

இத்தனை அழகாய்
எப்படிச் சிரிக்கிறாய் ?
அந்த
செப்படி வித்தையைச் சொல் என்றால்
மறுபடி சிரிப்பில்
சொக்க வைக்கிறாய்.

கால்களைச் சுற்றிக் கொள்ளும்
சுவர்க்கமாய்,
இதயத்தைப் பற்றிக் கிடக்கின்றன
உன் நினைவுகள்.

கனவுகளின் கூடாரத்தில்
நீயிருப்பதால்
என்
காரிருள் வானங்களுக்கும்
வெளிச்சம் கிடைக்கிறது.

என்
நினைவுகளின் வழியெங்கும்
நீயிருப்பதால்
என்
இரவுப் படுக்கைக்கும்
தூக்கம் தொலைகிறது.

இரவுக்கும் பகலுக்கும்
இடைப்பட்ட தூரம்
நீ.

பகலுக்கும் இரவுக்கும்
இடப்பட்ட தூரமும்
நீ.

உன்
கரங்களுக்குள் கைதியாகும்
ஆசை
கிளை விடுகையில்
போதி மரத்துக்கு
ஞானம் பிறக்கிறது.

ஃ

பிடித்திருந்தால் வாக்களிக்கவும்